Stworzył swój własny teatralny świat, w którym życie i teatr splatają się w jedną nierozerwalną tkaninę.
Jarosław Fedoryszyn nie tylko rozumiał sztukę teatru, znał i czuł głębię i magię jego języka – języka, w którym człowiek mówi do Boga. Za życia mówił: “Dla mnie sztuka jest moim sposobem na życie. Sztuka jest tajemnicą, która rodzi teatralną wiarę”.
Twórca i organizator.
Siła wiary i niezłomnego ducha, zakres wyobraźni i twórczych pomysłów, doświadczenie pracy w Teatrze Lwowskim zrodziły pomysł stworzenia własnego teatru, który przyniósłby ludziom światło i radość. W 1990 roku marzenie reżysera się spełniło. Wraz z podobnie myślącymi talentami z różnych sfer życia teatralnego, a także dzięki bezgranicznemu wsparciu swojej muzy, żony i niezrównanej aktorki, Honorowej Artystki Ukrainy, Ali Fedoryszyn, Jarosław założył wyjątkowy teatr o jasnej nazwie Woskresinnia.
“Szukaliśmy jasnej nazwy”, mówił Jarosław, “która odzwierciedlałaby zrozumienie życia. Zmartwychwstanie Chrystusa kryje w sobie tajemnicę, a scena teatralna zawsze potrzebuje czegoś nieznanego i niepojętego”.
Dziedzictwo teatru.
Pod kierownictwem Jarosława Fedoryszyna Teatr Woskresinnia przeszedł drogę od powstania do artystycznego uznania. Niezwyczajny repertuar teatru opiera się na dramaturgii narodowej i światowej – sztuki są w większości wystawiane po raz pierwszy na ukraińskiej scenie. Krok po kroku teatr Jarosław Fedoryszyn stworzył własną sceniczną formułę sukcesu, łącząc tradycyjną sztukę psychologiczną z nowymi formami plastycznymi. Z każdym nowym spektaklem reżyser stopniowo wprowadza widzów teatru w złożoną dramaturgię na najwyższym poziomie, za każdym razem szukając drogi do serca publiczności. Dzięki Jarosławowi ukraińska publiczność teatralna zobaczyła takie spektakle jak Zwiastowanie Marii Paula Claudela, Judytę Franza Goebla, George’a Byrona. Drogę do Damaszku Augusta Strindberga, Hioba Karola Wojtyły, Zachodnie wyrzeże Bernarda-Marie Coltèsa, Pęknięte serce Michaiła Staryckiego czy Ifigenia w Awili Eurypidesa. A to tylko część jego twórczego dziedzictwa. W teatrze Fedoryszyna Górscy giganci Luigiego Pirandella grali na linach, a Szaleńcy Sama Sheparda w wodzie. W Teatrze Voskresenie publiczność doświadczyła niezwykle silnego, głęboko poruszającego przeżycia dzięki takim spektaklom jak Przed drzwiami Wolfganga Borcherta, Powrót do domu Harolda Pintera, Szarańcza Biljany Srbljanović. Jarosławowi Fedoryszynowi udało się zaprezentować światu Ukrainę jako naród o głębokim duchowym i wielowiekowym dziedzictwie kulturowym. Fedoryszyn jest fenomenem teatralnym – pisał Andrzej Maria Marczewski, polski reżyser filmowy i działacz kulturalny – patrzę na niego z wielkim podziwem i szacunkiem podczas każdego spotkania. Takiego teatru w Polsce nie ma. Z jasno określonym repertuarem, linią stylistyczną i sceniczną, ze wspaniałymi aktorami, którzy perfekcyjnie przechodzą od psychologicznego dialogu interpretacji sztuki na scenie swojego teatru do kreowania figuratywnych wizji, plastyczności w przestrzeni, użycia tub i wszelkiego rodzaju urządzeń widowiska ulicznego.”Mistrzostwo bez granic. Jarosław Fedoryszyn był kierownikiem warsztatów kreatywnego aktorstwa na Lwowskim Uniwersytecie Narodowym im. Iwana Franki. Kurs aktorski Fedoryszyna przyciągnął uwagę młodych aktorów i studentów. Jego własna metodologia pracy z aktorami pozwoliła im pracować w złożonym dramacie, czuć się swobodnie w ruchliwym przedstawieniu ulicznym, gdzie szczególnym wymogiem jest dobry rozwój fizyczny, wytrzymałość, doskonała kontrola nad własnym ciałem i umiejętność pracy z pirotechniką.
Doceniając absolutnie każdego aktora w teatrze, Jaroslav Fedoryszyn podkreślił, że “…aktor jest najważniejszym współtwórcą reżysera. Tworzy wizerunek w oparciu o swoją energię, biomechanikę i oczywiście osobowość. Jego wpływ na publiczność jest rodzajem promieniowania. Kiedy to połączenie scenografii, aktora, światła, muzyki i koncepcji reżysera łączy się w jednej przestrzeni i czasie, widz doświadcza katharsis”.
Twórcze horyzonty.
Dla Jarosława Fedoryszyna sztuka teatralna nie miała granic. Chciał, aby aktorzy nie tylko odgrywali fabułę, ale także dotykali serca i umysłu publiczności. Jarosław powiedział: “Teatr powinien być zawsze nowy. W naszym teatrze staramy się poruszać rzeczy, które są ponadczasowe – uczciwość, miłość, sens życia. Nasz teatr nie daje odpowiedzi, a jedynie stawia pytania, pozostawiając poszukiwanie odpowiedzi widzom. Wierzę, że najważniejszą rzeczą w teatrze jest to, że publiczność opuszcza teatr z lekką, dobrą energią”.
Teatr Woskresinnia poszerzył swoje twórcze horyzonty i stał się eksperymentem i absolutną niespodzianką dla publiczności nie tylko na scenie, ale także poza nią. Jarosław Fedoryszyn zaprezentował Lwowowi teatr uliczny i Międzynarodowy Festiwal Teatralny “Złoty Lew”, który stał się wizytówką miasta i platformą wymiany osiągnięć teatralnych. To najpotężniejsze i najbardziej spektakularne forum teatralne na Ukrainie, skupiające najlepsze światowe zespoły i rozpoczynające się karnawałem, świętem ognia i emocji.
Symbol epoki na zawsze.
Dziedzictwo fenomenalnego reżysera żyje w każdym spektaklu, każdej grze aktorskiej i każdym wydarzeniu teatralnym. Legendarny Złoty Lew, spektakularne występy uliczne i niepowtarzalna atmosfera Teatru Woskresinnia wciąż dają światu emocje i nadzieję.
Ponadczasowa kreatywność Jarosława Fedoryszyna pozostaje niewyczerpanym źródłem inspiracji i radości dla każdego, kto ma szczęście oglądać spektakle Teatru Woskresinnia.